Eigenlijk heel pijnlijk. In zijn kwetsbaarheid deelt hij zijn pijn, frustraties, teleurstellingen, eenzaamheid en specifieke momenten van trauma’s in zijn leven. Hij stelt ook nog een vraag aan mij in zijn boek: Hoe komt het dat zoveel zorgprofessionals geen behoefte hebben om naar hun eigen proces te kijken? Mijn antwoord – natuurlijk met de ervaring van mijn eigen proces: dit heeft te maken met bewustzijn en heel veel angst.

Als ik kijk naar mijn eigen proces; bizar. Wat ik in dertig jaar als NLP-Trainer heb geleerd, met daarnaast systemisch werken en traumawerk. Ik had geen idee van het bestaan. En nog “erger”, ik leer nog elke dag. Noem het maar wakker worden. En heel veel zorgprofessionals en heel veel mensen zijn nog niet wakker.

Hier een van de reacties op mijn aankondiging dat ik het boek van Bram in ontvangst mocht nemen: ‘bescheidenheid is een uitstervende karaktereigenschap’. Ik heb de betreffende persoon persoonlijk antwoord gegeven. Mogelijk had hij een ander antwoord verwacht en mogelijk ook een andere bedoeling met zijn opmerking. Mijn reactie? Helemaal mee eens en maar goed ook.

Ik licht dit toe. Als ik de systemische wetten – binding, volgorde en geven & nemen – loslaat op de aarde, dan kunnen we stellen dat we veel te bescheiden omgaan om werkelijk in verbinding te gaan met de aarde, we zijn veel te bescheiden om de aarde de plek te geven die het verdient en zo ook te bescheiden om geven en nemen in balans te brengen. We roven de aarde leeg en maken er een zootje van. Dus a.j.b. gooi alle bescheidenheid over boord en laten we allen in onze GROOTSHEID stappen, zoals Bram en nog velen. Lees het gedicht van Marianne Williamson, wat Nelson Mandela ooit voorlas bij zijn inauguratierede. Je klein maken (te bescheiden zijn) dient de wereld niet.

Nog een reactie op mijn eerste “liefdevol” rebelleren. Naast ruim 95% mooie en ondersteunende reacties kreeg ik ook enkele andere, zoals: ‘Ik begrijp je niet’ en een met ‘Ik heb nog nooit zo’n pedant stuk gelezen’. Mijn liefdevolle, insluitende reactie: zolang wij niet begrijpen ‘zo van binnen, zo van buiten’, zullen wij onze binnenwereld spiegelen met de buitenwereld. Dat noemen we projectie. Zo heeft Bram (en ook ik) (te) lang zijn pijn en trauma’s geprojecteerd op de buitenwereld. Nog een voorbeeld van projectie: Een niet geheel onbekende Nederlander die ooit zei: ‘Ik ben pas tevreden als ik een muziektheater heb gebouwd en ik in elke stoel mijn vader zie zitten.’

En hoe dit nu te veranderen? Voorbij de angst en de schaamte de durf te hebben naar je eigen binnenwereld te gaan. Dit heeft met bewustzijn te maken. En lieve mensen, ik weet waar ik het over heb. Toen ik met NLP begon, heb ik regelmatig gezegd: NLP? wat een onzin, ik communiceer voortreffelijk. Nou, nee dus. Vanuit heel veel angst vocht ik met de buitenwereld. Ik was alleen maar bezig bevestiging te krijgen dat ik het goed deed en op de laag van de ziel elke dag bezig de bevestiging van mijn vader te krijgen. En hoe kan je o.a. dat bewustzijn vergroten? Lees het boek van Bram. Lees de boeken van Gary Zukav. Je mag ook de mijne lezen en… er schijnt in Limmen een instituut te zijn waarbij ze je in dit proces maar al te graag ondersteunen. Voorbij de angst en schaamte en voorbij allemaal ogenschijnlijk “prachtige” overtuigingen.

Welkom ‘thuis’ in Limmen.