Het kan nog gekker. Vrijdagmorgen lag ik om 7.15 in de zee en rond 8 uur in fitness en startte om 9 uur met de training Organisatie Opstellingen. En in de zee kwam het volgende verhaal naar boven.

Wie kent niet de metafoor van de oude indiaan en zijn kleinzoon die samen bij het kampvuur zitten? Op een gegeven moment zegt de kleinzoon: opa, het lijkt net of er twee wolven strijden in mijn hart. De ene wolf praat steeds over corona, wel- of niet vaccineren, vaccinatieplicht, ic-opnames, je moet dit voor anderen doen, de regering snap er niets van, vooral die de Jonge, coronaprotesten, onderliggend lijden, grenzen sluiten, avondklok, horeca dicht, geen sportwedstrijden en lijkt alles beter te weten en uit te sluiten.

En opa, de andere wolf praat over bewegen, je eigen verantwoordelijkheid nemen, gezond eten, de koude training, b.v. naar de zee, sporten b.v. naar de fitness, luister naar je lichaam wat goed is voor jou, blijft weg bij oordeel-en veroordeel, is liefdevol en compassievol, werken aan je immuunsysteem, blijf op gewicht, neem verantwoordelijkheid voor je eigen gezondheid en vitaliteit en lijkt alles in te sluiten. 

Opa, welke van de twee wolven gaat de strijd winnen? Opa antwoord: lief kind, diegenen die jij te eten geeft. Oma die liefdevol zat te luistern voegt nog toe: dat wat je aandacht geeft groeit. En we zeggen ook wel: energie gaat daar waar jij je aandacht op richt.